Strona Główna

Czas adwentu zaczyna się na cztery tygodnie przed świętem Bożego Narodzenia. U nas jest to okres do zmierzchu 24 grudnia.

W kościołach dominuje wówczas kolor fioletowy, który wprawdzie jest symbolem pokuty – jednak nie jest to czas smutny, ale zachęta do refleksji i przemiany. Tradycją są msze odprawiane w czasie adwentu o świcie, zwane roratami. Są to msze ku czci Maryi, na pamiątkę tego, że z ufnością i pokorą przyjęła wiadomość od Archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie matką Syna Bożego.

Wieniec adwentowy – wieniec w formie okręgu, składa się z zielonych gałązek choinki. Na wieńcu umieszcza się 4 świece , które symbolizują 4 niedziele adwentu. Każdej kolejnej niedzieli zapala się następną świecę. Każda z nich jest symbolem darów ducha:
– pierwsza świeca jest symbolem pokoju,
– druga świeca jest symbolem wiary,
– trzecia świeca jest symbolem miłości,
– czwarta świeca jest symbolem nadziei.

Jest to więc dobry moment, aby przez kolejne tygodnie zastanowić się czym dla nas i w naszym życiu jest pokój (taki prawdziwy, który wypełnia życie, serce i nasze rodziny), wiara (taka niezachwiana, która wykracza po za logikę), miłość (do każdej żywej istoty, do bliskich, do siebie, do Stwórcy, do życia…) i nadzieja (która jest silna, niezachwiana i niesie nas poprzez przeciwności losu).

Sam wieniec jest symbolem wspólnoty, która oczekuje w nadziei i radości na przyjście lepszego jutra. Zielone gałązki oznaczają życie i nadzieję. Świece oznaczają Światłość. Krąg wieńca oznacza wspólnotę oraz powtarzający się cykl życia.

“Adwent jest synonimem nadziei: nie daremnym oczekiwaniem na jakiegoś bezosobowego boga, lecz konkretną i niezawodną ufnością w powrót Tego, który już raz do nas przyszedł, «Oblubieńca», który swoją krwią przypieczętował zawarte z ludzkością wieczne przymierze. Jest to nadzieja, która pobudza do czujności, cnoty wyróżniającej ten szczególny okres liturgiczny. Do czujności w modlitwie, ożywianej pełnym miłości oczekiwaniem; czujności wyrażającej się w dynamice konkretnej miłości, której towarzyszy. Z takimi uczuciami wspólnota chrześcijańska wchodzi w czas Adwentu, zachowując duchową czujność, aby lepiej przyswoić sobie przesłanie słowa Bożego”.